Here we go again

Als ik de liefde door een kiertje weer mijn richting op laat kijken
en de donkere duizelige pijn drukt zich direct daarbij
Terwijl hij zo ver weg en dit zo dichtbij
Zou het dan niet aan de liefde liggen
maar misschien
gewoon
aan mij?

Geen zin

Want waarom zou alles naar behoren moeten scoren, niets verloren maar geboren jonge liefde.
Gele rokjes zijn te kort en dartelen te snel te fel voor hoe de heupen die ze dragen zich gedragen.
Die verstopt willen blijven, veilig willen blijven, begeerd willen blijven door die ene die al hun deukjes kussen zou.
Maar er is weer een dag, weer een nieuwe dag met een nieuwe man om te scoren met alle dartelende gele rokjes en verlegen deukjesheupen die daartoe behoren.

Samenvatting

1 juni

Dat ik twijfel, heel erg twijfel, of ik het vestje wel of niet zal wassen, omdat zijn luchtje eraan zit. Nota bene het luchtje dat ik zo haatte. En het dus uiteindelijk ook niet gewassen heb. Het hangt me hier aan te staren als zijn trofee, zelfgenoegzaam glimlachend omdat het me in zijn macht heeft. En dat heeft het. Zoveel emotie in een lapje lichtroze stof met beige kant en paar'len knoopjes.
Ze zouden allemaal direct voor mijn deur staan zou ik ze vragen of ze bij me kwamen slapen. Hij kan niet. En gooit er nog achteraan 'je hebt toch wel een ander aandachtsvriendje daar?' en vervolgens 'nee sorry, dat was gemeen. Je hebt er natuurlijk meerdere.'
Zucht.

Kusje voor jezelf

Zou dit vermoeide lijf net zo zwaar wegen,
lag het in de armen van een man?
Zou het donker in dit bloed weer hartstocht dragen,
werd het door zijn mond beroerd?
Neen,
Maar het kruisen van de juiste lippen
wordt daaglijks teniet gedaan

Levenslust

Toen de blauwe wind een takje van de kersenboom opzij blies zaten daar twee vogeltjes, verstopt tussen de bloesem Het kopje van de één liefkoosde de veren van de ander. "Wat een dag hè?" tjilpte deze. "Wat een heerlijk gewone dag." En de wind blies het takje weer terug.

Hoe je liep

Mijn rug plakte vast
Vastgezogen
aan de zompige sfeer die zijn aanwezigheid
achter mij
creëerde

Bedompt en razendsnel
als door water geleid
Penetreerden
Zijn voetstappen
achter elkaar mijn hart

Egocentrisch
Tergend langzaam
Arrogant

Verlos me, alsjeblieft..

Sleutel

Er zit een sleutel in mijn zak.
Een ronde sleutel.
Zware sleutel.

Soms raak ik hem aan,
per ongeluk,
en vertelt hij mij hoe donker
en hoe eenzaam het daar is.

Er zit een sleutel in mijn zak.
Een lange sleutel.
Koude sleutel.

Er in gestopt.
En hij mag er niet uit.
Omdat zijn baasje wil dat ik de deur
nog even langer open hou.

Er zit een sleutel in mijn zak
die, alleen als ik niet kijk,
op 't slot past van mijn Paradijs.